Geld as drek

Hallo lieve volgers, daar ben ik weer. Ik moet zeggen dat het lastig is om consistent te zijn in het bijhouden van een blog, eigenlijk is het maar strontvervelend...grapje natuurlijk;) Nee ik vind het kommer noch kwel, echter die vliegjes die op mn tablet afkomen wél. At the moment is het 11u s' avonds, 10-1, ben dit aan het typen in de campervan. Uiteraard kom ik daar op terug omdat er vraagtekens komen anders. 2 auto's? Geld te veel? Rijke vent aan de haak???

Wat een spektakel, met kerst dus in Lakes Entrance waar ik over verteld had, met die plofkippen bij de KFC. Nou, die goedbedoelende eigenaar van het hostel vertelde ons dat Club Illusion in het dorp toch echt de happening was met 2e kerstdag, "it will be packed!" Ik hoor het ze nog zo zeggen, eenmaal aangekomen om 9u savonds (want ja alles begint optijd en stopt optijd), een erg geruststellend antwoord op de vraag of er in hemelsnaam nog wat te doen valt vanavond. We waren naast het personeel, de enige 6 gasten, dj's speelden nog even een gemoedelijk potje poule in de rookruimte. Dolle boel, wij daar wat drinken en dansen op de lege dansvloer, na zo'n kleine 3 uur kwamen de eerste gasten na ons pas. Onder andere wat verdwaalde aboriginals met hun moeders/oma's/vrouwen.. ik weet de verstandshouding niet precies, maar wat ze zoal op hadden in de clubs die gingen sluiten, was genoeg om hen en de rest 'Kalm An' te zeggen. Deze club deed z'n naam eer aan. Afterparty bij de buren op het hostel terrein danmaar. Volgende dag de stad in, daar lekker katergelunched, geshopt, dag erna op naar het volgende park, weer wat dichter bij Melbourne.

Wilsons Promontory National Park, prachtig natuurgebied waar we op een camping terecht kwamen. Paar dagen gebleven, de 2e dag een hike gemaakt over de mt. Bishop, geen extreme hoogten, wel erg prachtige natuur met legendarische uitzichten. Savonds met Nikki op de picknicktafel gaan liggen met slaapzakken aan, sterren kijken, chips, wijntje erbij...wat is die hemel prachtig zeg. Niet alleen sterren, ook vallende sterren en iets waar we niet echt een verklaring konden vinden. Voor ons UFO's;). Laatste dag in Wilsons Prom lekker henig strandje gepakt, een 3km wandeling over een andere berg met als beloning het tamelijk witte zand van Squeeky Beach, letterlijk. Met de voeten over het zand geeft een piepend geluid. Laatste nachtje, rustig, hopelijk niet te koud. Want koud was het er wel 's nachts, ik heb geen thermokleding of slaapzak bij me dus was een mooie gewaarwording de voorgaande 2 nachten. En dat was het.. eenmaal terug op de camping werden we onthaald door minstens 5 pakistaanse families, inclusief eigen muziek, jonge drukke kids en tot s'avonds laat biddend neuriënde mannen in een tent pal achter de mijne. Harstikke kalm nachtje dus. Wel konden we wat van hen leren door de verhouding van kampeergerei ten opzichte van de snelheid van opruimen 'sochtends te observeren. Veel en snel.

30-12. Yes, eindelijk Melbourne! De suburb Fitzroy is ons verblijf tijdens oud en nieuw. Erg gave hippe wijk, kleurrijk, overal mooie graffiti kunst op de muren, veel mooie tentjes, winkeltjes, bars..in love:) 40°C buiten..Behalve op het parkeren was ik verliefd. Maar ook daar hebben we de nodige dollars aan gespendeerd, om toch met de auto dicht bij het centrum te komen en te winkelen. Oud en nieuw vierden we in Docklands, een havengebied waar veel mensen zich verzamelden, samen met nog een groepje anderen het mooie vuurwerk aanschouwd. Wel gek om te beseffen dat je als een van de eersten in 2016 zit. De nacht aansluitend was wat chaotisch, niet zoals ik me had voorgesteld, met als spijtige conclusie van het verhaal dat Priyanka en Nikki de auto gaan verkopen en allebei een eigen pad gaan volgen hier in Australië. Wat voor mij dus change of plans inhoudt! Zo snel kan het gaan, toch is er geen nood aan de man en halen we samen het beste uit de tijd tot dat de auto daadwerkelijk verkocht is.

Na oud en nieuw moesten we wel ergens naartoe waar we met de auto uit de voeten konden, echter was het even een spannend ritje doordat er iets met de dynamo van de auto was. Inmiddels ben ik pro in jumpstarten van een auto, alles is opgelost, gerepareerd, hij doet weer. Helaas doordat st. Kilda, de suburb waar we van 2 tot 9 januari zaten wat slechtere wijken kent, surfboards, stoel, kist met tenten van de auto gejat verdomd. In het hostel XBase weer toffe kamergenoten leren kennen, gezellig samen gekookt, nieuwe mensen leren kennen en een paar keer wezen stappen in de buurt. Via facebook weeeer iemand met een frisdrank met 18 letters leren kennen, Martine (Neede), waar ik momenteel de Great Ocean Road (GOR) mee aan het afleggen ben, Nikki en Mariska inbegrepen.

Dus, auto staat te koop, vandaar de campervan gehuurd voor een paar dagen! Een Toyota busje helemaal opgespoten, afbeeldingen, teksten erop, ja de aandacht trekken we wel zo. Bijzonder veel lachende mensen op de weg ineens, zwaaiende motorrijders ook. Evengoed, de 9e zijn we vertrokken vanuit Melbourne, de GOR is niet zo heel onmeunig lang, 300km ongeveer. De eerste stops waren al erg inposant, gelukkig een camping kunnen vinden. Het was duidelijk te zien dat er bosbranden waren geweest, hele percelen met grijs/zwart geblakerde bomen en bosjes. Een paar zijwegen gesloten, we moesten ook nog een campspot vinden, freecamps waren er helaas niet meer. Overleg wat te doen, misschien om stiekem de camping op te sneaken en vroeg te vertrekken? Of toch weer terug rijden...daar was gelukkig nog iemand van het personeel die ons graag toe liet en vrolijk 100$ voor niet eens een nacht rekende:) ach, geld as drek.

Vandaag, erg fantastische stops gemaakt. Op zoek naar koalas die we nog niet hadden gezien, treffen we daar gelijk even een kneiter giftige tijgerslang (tigersnake) die voor m'n neus gevangen werd. Ik heb een stuk gereden tot aan een prachtig dierreservaat waar we een paar uur konden genieten van al die mooie vrijlopende beesten. Kippen, emu's, kangaroos, herten, alpaca's, lama's en zelfs dingo's! Deze schatjes waren wel gewend aan aandacht, evenals de pup's.
Vervolgens de 12 Apostelen! Onwijs mooi uitzicht, als van een ansichtkaart;) Paar aziatische touristen aan het lachen gemaakt door eens niet-standaard bij het naambordje te poseren, Nikki die ze aan het schrikken maakt door doodleuk op een nogal linke plek haar telefoon te verliezen en terug te halen. Anyhow, het weer was iets mistig, toch erg spectaculair om die gedaantes van lijmsteen daar in de zee te zien staan.
Na echt 2,5u door niemandsland te rijden kwamen we aan bij de Grampians, uit het niets doemt dit berggebied op uit de vlakte. Net als +/- 3478 kangaroos die in dat gebied opdoemen op de weg. Reality check, breek momentje, goede muziek erbij en laat de tranen maar lopen. Wát prachtig. Daar zitten we nu, morgen gaan we optijd weg, een stuk hiken en dan via een iets andere route terug naar XBase in 2 dagen.
De komende week maar eens kijken voor een appartement om te huren, met meerderen is dit voordelig om te doen. Al kunnen plannen net zo goed weer compleet anders zijn, dat vind ik nou prachtig van dit al. Niks staat vast, alle vrijheid hebben. Wat wel vast staat zijn 2 festivals die we gaan bezoeken, verder nog gar nichts. En nu ga ik slapen.
Gute nacht Freunde.

Loutje